Silano

SILANO

(Unha entrada por Jorge Alvarez)

Silano... Si coñecemos un pouco de formulación, e oimos isto, pensamos "¡Ah, si! Silano, SiH₄ " (Ou polo menos deberías). Vale. Se pertences a ese grupo dos que saberían dicir que o silano e a unión de in áotmo de silicio e catro de hidróxeno, pregúntoche, ¿que máis saberías dicir sobre el? Difícli,¿non?.

Para eses que nn saberían dicir nada máis que "nin idea" (entre os que me incluía) vai dedicado esta entrada.

¿QUE É O SILANO?

O silano é un composto químico. A súa fórmula é SiH_{4. A nomenclatura sistemática deste omposto é Tetrahidruro de silicio, e aínda que no libriño que teño de formulación non aparece a nomenclatura de Stock, eu atopeina en intenet, e é Hidruro de silicio (IV).
O Silano atopámolo en estado gas na natureza, é incoloro e ten unha densidade de 0.7 gramos por centímetro cúbico.}
<sup>A súa temperatura de fusión é de -185ºC, e a de ebulición de -112ºC, por es atópase en estado gaseoso na natureza (obvio).¡A! E a súa masa molecular e de 32,12 umas.

DATOS INTERESANTES SOBRE O SILANO</sup>

<sup>O silano, é un gas non moi recomendable para a súa inxestión, aínda que non é moi tóxico, e se o inhalas pode producir tos. Pode irritalos ollos e a pel.

COMPOÑENTES DO SILANO</sup>

<sup>O Silano está composto por un átomo de Silicio de catro de Hidróxeno.

O silicio é un elemento químico. Atópase na columna nº 14 da táboa periódica. Ten uns números de oxidación de 2+, 4+,4-. Como ten un número de oxidación negativo, é un non metal. O silicio é o segundo elemento máis numeroso na codia terrestre, e ten unha masa de 28.08 umas.
Normalmente o atopamos en estado sólido.
O silicio pode ter moitas utilidades. Soe usarse en aliaxes, na preparación de siliconas, na agricultura-como fertilizante-, na fabricación do vidrio e materiais aislantes, en láseres...
O silicio representase coas letras Si, a segunda sempre en minúscula, xa que se pode confundir cunha molécula de xofre e iodo (SI).

Vaiamos co Hidróxeno.</sup>
Seguro que se vos pregunto algo sobre o hidróxeono saberíades dicirme algo máis que sobre o silano; o primeiro elemento da táboa periódica, que ten uns números de oxidación de 1+ e 1-, que é o gas co que se cheaban os zepelins,...
Como dixo Jack o destripador, imos por partes.
O Hdróxeno é o primeiro elemento da táboa periódica. Ten un número atómico de 1, polo que está formado por un protón e un electrón.
Tamén é o elemento máis abundante do universo, contando co 90% de tódolos átomos.
Cando o hidróxeno se xunta con outro elemento elemento, forma os hidruros.

Ben. Ó hidróxeno sírvelle coller ou perder un electrón para ser máis estable, e o silicio precisa perder 4 electróns, xa que como o silano é un hidruro non metálico, actúa coa valencia negativa.
^{Así que xuntanse o silicio e catro átomos de hidróxeno e.. ¡tachán! aparece o silano.}



Isto é todo amigos.

O PERÓXIDO DE HIDRÓXENO

O peróxido de hidróxeno (H2O2) tamén coñecido como auga osixenada é un líquido incoloro a temperatura ambiente, con sabor amargo (non vaiades crer que a provei, aínda que algunhas veces sentinme tentado...) .O peróxido de hidróxeno é inestable e se descompón rápidamente a osíxeno e auga coa liberación de calor. Non é infamable é un oxidante bastante potente e pode crear unha combustión cando entra en contacto con materia orgánica ou con alguns metais.

O peróxido de hidróxeno encóntrase en baixas concentracións en moitos productos de uso doméstico como por exemplo blanqueadores de roupa. Na industria utilízase en concentracións maiores para, por exemplo, blanquear telas ou pasta de papel, e o 90% para combustibles para fogetes e outras moitas cousas, como espuma de caucho.

O peróxido de hidroxeno é un líquido denso e claro, fundese a -0.4ºC e o seu punto de ebullición é de 151ºC.

O peróxido de hidróxeno é tóxico, pode causar embolias o descompoñerse no aparato dixestivo pola liberación de burbullas de osíxeno É moi irritante en concentracións altas, e pode causar quemaduras. Inhalar peróxido de hidróxeno pode causar irritación das vías respiratorias e o contacto cós ollos pode provocar irritación nestes, etc...

Non se sabe se pode afectar a reproducción nos seres humanos (esto si é perigoso e non as embolias. Quizáis a auga osixenada foi o causante da extinción dos dinosaurios...).

O peróxido de hidróxeno ten moitas aplicacións: blanqueo da pulpa do papel, blanquear queixos, polos, elaboración de aceites vexetais, combustible de fogetes, restauración de cuadros, e outras máis domésticas como a desinfección ou o decoloramento do cabelo ( vamos, básicamente sirve para blanquear cousas).

Isto é todo dende o interesante mundo do peróxido de hidróxeno.

Número de oxidación

Hoxe imos falar do "interesante" mundo dos números de oxidación.
Para comezar, que hai mellor que saber de que imos falar.

"Cada elemento químico ten unha capacidade determinada para unirse a outros elementos, e formar compostos, que é necesario coñecer. Con este fin, asignóuselle a cada elemento químico un ou máis índices numéricos chamados números de oxidación, que determinan a súa capacidade de combinación."

Ben, isto é o que di o noso libro de Física e Química textualmente ( si Eloy, xa sei que o copiei descaradamente, pero nas próximas liñas tranquilo que xa o esplico eu coas miñas propias palabras).

Por se alguén anda despistado, explícovos que (como xa vimos na entrada anterior), os electróns atópanse repartidos en orbitais. Pois ben, para que o átomo sexa máis estable, a súa configuración electrónica debe parecerse ó Gas nobre que se atope máis preto del na táboa periódica (os gases nobres son os da columna da dereita).
Para quen non o sepa, os gases nobres teñen oito electróns na súa última capa -excepto o Helio, que soamente ten dous.

Poderíamos dicir que isto é como á Fórmula 1: tódolos equipos queren ser os mellores, e para iso necesitan a mellor posta a punto, que nestes momentos sería a de Ferrari -que vai primeiro na clasificación de constructores- . Todos queren a súa configuración para ser mellores. No caso dos átomos, os gases nobres serían Ferrari, e os demáis, os outros equipos, que queren copialo para ser máis estables. Non sei se me explico.

O caso é de onde sacan os átomos máis electróns para completar a súas capas ( ou quen llos colle no caso dos non metais). Pois moi sinxelo. Digamos que un átomo de Calcio (con Z= 20) va por ahí buscando agún lugar onde "deixar" dous electróns que lle sobran para parecerse ó Neon, e de súpeto, aparece un átomo de Osíxeno que precisa captar dous electróns para ser máis estable.
¿Que sucede? Pois que se xuntan e foman unha molécula de CaO (óxido de calcio).
Así o Calcio comparte unha parella de electróns co osíxeno e consigue ter 8 electróns no último orbital, ó igual que o Osíxeno, ¡así que todos contentos!

Por si pensabades que me estaba desviando do tema, vouvos dicir que todo este preámbulo si que sirve para algo.
Os electróns que comparten o átomo de Calcio e o de Osíxeno, son os chamados electróns de valencia.

Pero como se ve na táboa que se atopa debaixo, non a todolos átomos interésanlle perder ou captar o mesmo número de electróns. Hai algúns átomos, os chamados metais, os que só lles ineteresa perder electróns. Os metais atópanse na parte esquerda da táboa, e teñen un número de oxidación positivo, xa que o perder electróns, o átomo xa non é eléctricamente neutro, senón que ten unha carga positiva, xa que ten máis protóns que electróns.
Pero tamén hai átomos os que lles interesa gañar electróns. Son os chamados non metais. Este tipo de átomos atópanse na parte dereita da táboa e teñen un número de oxidación negativo.



Resumindo isto é o máis importante sobre os números de oxidación.

O ÁTOMO

No século 5º antes de cristo xa se pensaba que a materia podía estar composta por pequenas partículas. Leucipo e Demócrito dicían que a materia estaba formada por unhas partículas moi pequenas chamadas átomos, que veñe do grego a-tomo, que significa indivisible.

Máis adiante, no 1808, John Dalton publicou unha teoría na que dicía:

• A materia está formada por unhas partículas moi pequenas chamadas átomos.
  
• Os átomos dun elemento químico son diferentes ós dos outros elementos
  
• Todolos átomos dun mesmo elemento químico son iguales en tamaño, masa e teñen as mesmas propiedades.
  
• Sempre se unen o mesmo número de átomos para formar moléculas dun mesmo composto.
  

89 anos despois de que Dalton enunciase a súa teoría, Thomson descubriu os electróns e tamén que os átomos tiñan carga eléctrica. O modelo atómico de Thomson di que os átomos están formados por electróns de carga negativa, que se atopan nunha esfera de carga negativa, polo que o átomo é eléctricamente neutro.

Máis adiante descubrieronse os neutróns. O descubremento destas partículas fixo que E. Rutherford presentase un novo modelo atómico:

• Os átomos están formados por protóns, neutróns e electróns.
  
• En cada átomo a cantidade de protóns e electróns é a mesma.
  
• A masa dos protóns e os electróns é parecida, pero a dos electróns é máis pequena.
  
• O átomo está formado por un núcleo con protóns e neutróns e electróns na cortiza electrónica.
  
• O tamaño do átomo é moi pequeno, o redor de dez elevado á menos dez, e o do núcleo é de dez elevado á menos dez.
  

O danés N. Bhor propuso un modelo no que os electróns estaban repartidos en orbitais e suborbitais ó redor do núcleo e que sempre o facían dunha forma determinada: dous na preimeira, oito na segunda…

Este é un resumo das teorías atómicas máis importantes.

Aquí vos deixo o video desta entrada.

Falta algunha teoría que irei poñendo noutras entradas.

Sau2

Benvidos o noso blog! Esperamos que vos guste e non vos resulte moi pesado, que isto non é a clase de Física e Química!